Boekentips

Op deze pagina delen we allerlei leestips van boeken die ons hebben geïnspireerd, hopelijk vinden jullie deze tips net zo interessant als wij.

Crucial Conversations – Gespreksvaardigheden voor als er veel op het spel staat Joseph Grenny, Kerry Patterson, Ron McMillan, Al Switzler & Emily Gregory
Tip van: Madelon Waarom ben je dit boek gaan lezen? Ik heb dit boek ruim 15 jaar geleden gelezen en was er toen al enthousiast over. Laatst zag ik het bij vrienden liggen, die het als handvat gebruiken om goede gesprekken te voeren met elkaar. Ik vind het mooi dat het boek (inmiddels in een herziene versie) nog steeds zeer actueel is, helemaal in deze tijd van polarisering. Goede reden dus om het weer eens ter hand te nemen. Wat heb je geleerd van dit boek? Het boek beschrijft op een toegankelijke manier hoe wij mensen allerlei manieren hebben ontwikkeld om, zodra een gesprek spannend wordt, dingen niet, half-half of te indringend te zeggen. Dit roept allerlei niet-effectieve reacties op bij onze gesprekspartners. Voor we het weten raken we uit contact. We belanden in woordenwisselingen waarbij er geen gelijkwaardige dialoog is, waarbij relevante informatie niet boven tafel komt en waar we aan het eind niet het best mogelijke besluit nemen. Crucial Conversations geeft handvatten voor wat we kunnen doen om de kwaliteit en de uitkomst van onze gesprekken beter te maken. Het helpt om onze eigen en andermans manier van denken en handelen onder de loep te nemen en vaardiger te worden in het voeren van spannende gesprekken. Het boek bevestigt mijn ervaring dat we in essentie allemaal erkenning en respect willen, maar dat we onszelf en elkaar daarbij onbewust soms enorm in de weg kunnen zitten. Na het lezen kijk ik met nog meer begrip en mildheid naar ‘gedoe’ tussen mensen. En naar gedoe van mezelf. Hoe vertaal je dit naar de praktijk? In mijn werk als teamcoach ben ik heel bewust bezig met het creëren van veilige gesprekssettingen, waar alles er kan zijn. Waar mensen zich uit kunnen te spreken, omdat er echt naar ze geluisterd wordt. Ik nodig mensen uit om hun oordeel uit te stellen, nieuwsgierig te zijn naar het perspectief van de ander en hun eigen perspectief niet als dé waarheid te zien. Het leidt er vaak toe dat mensen verrast worden, dat gesprekken een paar spaden dieper kunnen gaan en mensen dichter bij de kern komen van waar het wat hen betreft echt over moet gaan. Dit vond ik er minder goed aan... Eigenlijk niks. Het boek geeft veel voorbeelden en veel handreikingen. Dat is af en toe ook wat overweldigend, dat zeggen de schrijvers zelf ook. Tegelijkertijd draagt de toepassing van elk inzicht, hoe klein dan ook, bij aan een beter gesprek of aan het vergroten van je gespreksvaardigheden. Dus ik zou zeggen, lezen en lekker oefenen!
Het GESCHENK - 12 lessen die je leven kunnen redden Edith Ege
Tip van: Kirsten Waarom ben je dit boek gaan lezen? Het werd mij aangeraden met de woorden: "Dit is zooo mooi!” Wat heb je geleerd van dit boek? De boodschap van dit boek is: “Wat er met ons gebeurt is uiteindelijk niet het belangrijkst. Het gaat erom wat we ermee doen.” Op dat idee heb ik best wel gekauwd. En nog steeds. Geloof je echt dat je keuzes hebt, ook als hele zware situaties je overkomen? En hoe pak je dan die invloed? Dit boek geeft naast inspireerde voorbeeldverhalen, praktische tips om jezelf te bevrijden van negatieve gevoelens en overtuigingen. Daar heb ik meer over geleerd. Hoe vertaal je dit naar de praktijk? Ik kan in lastige situaties nog wel eens in de slachtofferrol duiken en me lamgeslagen voelen. Na het lezen van dit boek ben ik me daar nog bewuster van en probeer ik in die situaties mezelf tot de orde te roepen met de gedachten: "Ok, dit is nu zo, hoe wil ik hier mee omgaan? Welk gedrag is nu helpend en welk niet? Ik kan kiezen!" Dit vond ik er minder goed aan… Niks. Het is een parel van een boek! Als je haar eerste boek: “De Keuze” nog niet kent, is dat ook zeker een aanrader.
Liberating Structures – De verrassende kracht van bevrijdende structuren Henri Lipmanowicz & Keith l. McCandless
Tip van: Natan Waarom ben je dit boek gaan lezen? Ik had er jaren geleden voor het eerst over gehoord en ben het daarna vaker tegengekomen bij collega’s. Zo via-via heb ik sommige ‘liberating structures’ ook wel eens in de praktijk toegepast, maar ik had nog nooit de moeite genomen om het boek te lezen. Ik was nieuwsgierig naar de context en achtergrond en naar de ‘structures’ die ik nog niet kende. Wat heb je geleerd van dit boek? Drie dingen. Ten eerste de algemene, op ervaring gebaseerde les dat kleine interventies of werkvormen (de ‘structures’) grote impact kunnen hebben. Dat kan je helpen om bijvoorbeeld een eerste stap te zetten bij het oplossen van een complex probleem, beweging te krijgen in vastgeroeste patronen, of in korte tijd veel mensen op een gelijkwaardige manier te betrekken bij het nadenken over een vraagstuk. Grote dingen klein aanpakken dus. De werkvormen zijn overzichtelijk, praktisch toepasbaar en kunnen een fris (‘bevrijdend’) alternatief zijn voor meer traditionele werkvormen. Ten tweede de 33 liberating structures zelf, die in een apart deel (de ‘veldgids’) stuk voor stuk in een paar pagina’s worden gepresenteerd. En tot slot haal ik er ook een aanmoediging uit om te experimenteren, gewoon eens wat anders uit te proberen dan je zelf gewend bent, of de organisatie waarvoor je werkt gewend is. Hoe vertaal je dit naar de praktijk? Heel concreet als ik programma voor een training of begeleiding in elkaar aan het zetten ben en even niet weet hoe ik een bepaald onderwerp het beste kan aanvliegen. Er is dan vaak wel een structure die ik kan inzetten om iets in beweging te krijgen. Ik ken de 33 structures zeker niet uit mijn hoofd, maar heb wel wat favorieten waar ik goed mee uit de voeten kan, zoals het Conversatie-Café, Troika-consult, TRIZ, of Wat?-dus Wat?-Wat nu? Dit vond ik er minder goed aan… Ik vind het erg ‘Amerikaans’ geschreven en daar heb ik altijd moeite mee om ‘doorheen te lezen’. Het wordt bij boeken in deze stijl meestal op de eerste bladzijde al wel duidelijk wat de kern is, dat is prettig. Maar daarna volgt een enorme hoeveelheid praktijkvoorbeelden waaruit zonder uitzondering of nuancering steeds maar weer blijkt hoe geweldig dat idee of concept is. Ik heb zoveel bewijsmateriaal niet nodig en vind zo’n stortvloed zelfs de boodschap ontkrachten. Ik houd er ook niet van als eerst een beeld geschetst of gesuggereerd wordt van domme, beperkte, onhandige of onwetende mensen of organisaties, en vervolgens de kernboodschap van het boek als hét ‘bevrijdende’ perspectief wordt ‘verkocht’. Eerst was alles slecht en wisten we niet wat we moesten doen, maar er is hoop, want als je de wijze lessen van dit boek toepast, dan wordt alles beter … Tip voor als je hier ook moeite mee hebt: lees alleen het eerste hoofdstuk en deel IV!
Waarom zegt niemand er wat van?! – Lastige gesprekken voeren in teams Gytha Heins
Tip van: Madelon Waarom ben je dit boek gaan lezen? Ik had al een eerder boek van haar gelezen waar ik enthousiast over was (zie mijn blog: Iets bespreken betekent nog niet dat je een goed gesprek voert.) Dus was benieuwd toen dit volgende boek verscheen, dat dieper ingaat op de vraag wat maakt dat we er nog steeds zo moeilijk in slagen om lastige thema’s in teams bespreekbaar te maken. Ondanks alle aandacht die er organisaties voor is om mensen daartoe te stimuleren. Wat heb je geleerd van dit boek? Ik pik er één ding uit. Dat lastige onderwerpen bespreekbaar maken niet simpelweg een kwestie is van persoonlijke moed of het beschikken over de juiste gespreksvaardigheden. In ons lijf zijn er allerlei fysieke en psychologische processen gaande die ons in hoogste staat van paraatheid brengen, zodra het spannend wordt. Ons hele systeem komt in verzet als we het idee hebben afgewezen te kunnen worden en buiten de groep te vallen, alle feedbacktraingen ten spijt. En dan houden we ter plekke onze mond. Dat we dit zo doen is volstrekt normaal, het geldt voor iedereen, zo’n ‘soort’ zijn wij namelijk. Het is voor iedereen moeilijk om zich effectief uit te spreken als we het idee hebben dat er veel op het spel staat. Dit besef helpt om met meer empathie naar onszelf en naar anderen te kijken in situaties die we spannend of als ‘onveilig’ duiden. Hoe vertaal je dit naar de praktijk? Ik benoem dit in teamsessies waar bijvoorbeeld ‘veiligheid’ een thema is. Het verbreedt het perspectief dat een situatie waarin men meent op zijn hoede te moeten zijn, vooral door een ander of de organisatie wordt veroorzaakt. Het kan stevige termen als ‘onderstroom’ of ‘angstcultuur’ wat lichter maken. Het maakt ruimte in het gesprek voor ieders ‘mens-zijn’ en creëert een opening om op een andere manier met elkaar in gesprek te gaan. Het inzicht helpt me ook om naar mijn eigen rol en presentie te kijken op spannende momenten. Voor mij als facilitator geldt immers hetzelfde. Dit vond ik er minder goed aan... Niks. Naast het bovenstaande geeft het boek veel meer informatie (bijvoorbeeld over groepen en groepsdynamiek) met voorbeelden uit de praktijk. Het biedt handreikingen die kunnen helpen om niet alleen te accepteren dat het voeren van een lastig gesprek nog niet zo eenvoudig is, maar daar ook handen en voeten aan te geven. Echt een aanrader.

Crucial Conversations – Gespreksvaardigheden voor als er

veel op het spel staat

Joseph Grenny, Kerry Patterson, Ron McMillan, Al Switzler & Emily Gregory

Tip van: Madelon

Waarom ben je dit boek gaan lezen?

Ik heb dit boek ruim 15 jaar geleden gelezen en was er toen al enthousiast over. Laatst zag ik het bij vrienden liggen, die het als handvat gebruiken om goede gesprekken te voeren met elkaar. Ik vind het mooi dat het boek (inmiddels in een herziene versie) nog steeds zeer actueel is, helemaal in deze tijd van polarisering. Goede reden dus om het weer eens ter hand te nemen.

Wat heb je geleerd van dit boek?

Het boek beschrijft op een toegankelijke manier hoe wij mensen allerlei manieren hebben ontwikkeld om, zodra een gesprek spannend wordt, dingen niet, half-half of te indringend te zeggen. Dit roept allerlei niet-effectieve reacties op bij onze gesprekspartners. Voor we het weten raken we uit contact. We belanden in woordenwisselingen waarbij er geen gelijkwaardige dialoog is, waarbij relevante informatie niet boven tafel komt en waar we aan het eind niet het best mogelijke besluit nemen. Crucial Conversations geeft handvatten voor wat we kunnen doen om de kwaliteit en de uitkomst van onze gesprekken beter te maken. Het helpt om onze eigen en andermans manier van denken en handelen onder de loep te nemen en vaardiger te worden in het voeren van spannende gesprekken. Het boek bevestigt mijn ervaring dat we in essentie allemaal erkenning en respect willen, maar dat we onszelf en elkaar daarbij onbewust soms enorm in de weg kunnen zitten. Na het lezen kijk ik met nog meer begrip en mildheid naar ‘gedoe’ tussen mensen. En naar gedoe van mezelf.

Hoe vertaal je dit naar de praktijk?

In mijn werk als teamcoach ben ik heel bewust bezig met het creëren van veilige gesprekssettingen, waar alles er kan zijn. Waar mensen zich uit kunnen te spreken, omdat er echt naar ze geluisterd wordt. Ik nodig mensen uit om hun oordeel uit te stellen, nieuwsgierig te zijn naar het perspectief van de ander en hun eigen perspectief niet als dé waarheid te zien. Het leidt er vaak toe dat mensen verrast worden, dat gesprekken een paar spaden dieper kunnen gaan en mensen dichter bij de kern komen van waar het wat hen betreft echt over moet gaan.

Dit vond ik er minder goed aan...

Eigenlijk niks. Het boek geeft veel voorbeelden en veel handreikingen. Dat is af en toe ook wat overweldigend, dat zeggen de schrijvers zelf ook. Tegelijkertijd draagt de toepassing van elk inzicht, hoe klein dan ook, bij aan een beter gesprek of aan het vergroten van je gespreksvaardigheden. Dus ik zou zeggen, lezen en lekker oefenen!

Het GESCHENK - 12 lessen die je leven kunnen redden

Edith Ege

Tip van: Kirsten

Waarom ben je dit boek gaan lezen?
Het werd mij aangeraden met de woorden: "Dit is zooo mooi!”

Wat heb je geleerd van dit boek?
De boodschap van dit boek is: “Wat er met ons gebeurt is uiteindelijk niet het belangrijkst. Het gaat erom wat we ermee doen.” Op dat idee heb ik best wel gekauwd. En nog steeds. Geloof je echt dat je keuzes hebt, ook als hele zware situaties je overkomen? En hoe pak je dan die invloed? Dit boek geeft naast inspireerde voorbeeldverhalen, praktische tips om jezelf te bevrijden van negatieve gevoelens en overtuigingen. Daar heb ik meer over geleerd.

Hoe vertaal je dit naar de praktijk?
Ik kan in lastige situaties nog wel eens in de slachtofferrol duiken en me lamgeslagen voelen. Na het lezen van dit boek ben ik me daar nog bewuster van en probeer ik in die situaties mezelf tot de orde te roepen met de gedachten: "Ok, dit is nu zo, hoe wil ik hier mee omgaan? Welk gedrag is nu helpend en welk niet? Ik kan kiezen!"

Dit vond ik er minder goed aan…
Niks. Het is een parel van een boek! Als je haar eerste boek: “De Keuze” nog niet kent, is dat ook zeker een aanrader.

Liberating Structures – De verrassende kracht van

bevrijdende structuren

Henri Lipmanowicz & Keith l. McCandless

Tip van: Natan

Waarom ben je dit boek gaan lezen?
Ik had er jaren geleden voor het eerst over gehoord en ben het daarna vaker tegengekomen bij collega’s. Zo via-via heb ik sommige ‘liberating structures’ ook wel eens in de praktijk toegepast, maar ik had nog nooit de moeite genomen om het boek te lezen. Ik was nieuwsgierig naar de context en achtergrond en naar de ‘structures’ die ik nog niet kende.

Wat heb je geleerd van dit boek?
Drie dingen. Ten eerste de algemene, op ervaring gebaseerde les dat kleine interventies of werkvormen (de ‘structures’) grote impact kunnen hebben. Dat kan je helpen om bijvoorbeeld een eerste stap te zetten bij het oplossen van een complex probleem, beweging te krijgen in vastgeroeste patronen, of in korte tijd veel mensen op een gelijkwaardige manier te betrekken bij het nadenken over een vraagstuk. Grote dingen klein aanpakken dus. De werkvormen zijn overzichtelijk, praktisch toepasbaar en kunnen een fris (‘bevrijdend’) alternatief zijn voor meer traditionele werkvormen. Ten tweede de 33 liberating structures zelf, die in een apart deel (de ‘veldgids’) stuk voor stuk in een paar pagina’s worden gepresenteerd. En tot slot haal ik er ook een aanmoediging uit om te experimenteren, gewoon eens wat anders uit te proberen dan je zelf gewend bent, of de organisatie waarvoor je werkt gewend is.

Hoe vertaal je dit naar de praktijk?
Heel concreet als ik programma voor een training of begeleiding in elkaar aan het zetten ben en even niet weet hoe ik een bepaald onderwerp het beste kan aanvliegen. Er is dan vaak wel een structure die ik kan inzetten om iets in beweging te krijgen. Ik ken de 33 structures zeker niet uit mijn hoofd, maar heb wel wat favorieten waar ik goed mee uit de voeten kan, zoals het Conversatie-Café, Troika-consult, TRIZ, of Wat?-dus Wat?-Wat nu?

Dit vond ik er minder goed aan…
Ik vind het erg ‘Amerikaans’ geschreven en daar heb ik altijd moeite mee om ‘doorheen te lezen’. Het wordt bij boeken in deze stijl meestal op de eerste bladzijde al wel duidelijk wat de kern is, dat is prettig. Maar daarna volgt een enorme hoeveelheid praktijkvoorbeelden waaruit zonder uitzondering of nuancering steeds maar weer blijkt hoe geweldig dat idee of concept is. Ik heb zoveel bewijsmateriaal niet nodig en vind zo’n stortvloed zelfs de boodschap ontkrachten. Ik houd er ook niet van als eerst een beeld geschetst of gesuggereerd wordt van domme, beperkte, onhandige of onwetende mensen of organisaties, en vervolgens de kernboodschap van het boek als hét ‘bevrijdende’ perspectief wordt ‘verkocht’. Eerst was alles slecht en wisten we niet wat we moesten doen, maar er is hoop, want als je de wijze lessen van dit boek toepast, dan wordt alles beter …

Tip voor als je hier ook moeite mee hebt: lees alleen het eerste hoofdstuk en deel IV!

Waarom zegt niemand er wat van?! – Lastige gesprekken

voeren in teams

Gytha Heins

Tip van: Madelon

Waarom ben je dit boek gaan lezen?
Ik had al een eerder boek van haar gelezen waar ik enthousiast over was (zie mijn blog: Iets bespreken betekent nog niet dat je een goed gesprek voert.) Dus was benieuwd toen dit volgende boek verscheen, dat dieper ingaat op de vraag wat maakt dat we er nog steeds zo moeilijk in slagen om lastige thema’s in teams bespreekbaar te maken. Ondanks alle aandacht die er organisaties voor is om mensen daartoe te stimuleren.

Wat heb je geleerd van dit boek?
Ik pik er één ding uit. Dat lastige onderwerpen bespreekbaar maken niet simpelweg een kwestie is van persoonlijke moed of het beschikken over de juiste gespreksvaardigheden. In ons lijf zijn er allerlei fysieke en psychologische processen gaande die ons in hoogste staat van paraatheid brengen, zodra het spannend wordt. Ons hele systeem komt in verzet als we het idee hebben afgewezen te kunnen worden en buiten de groep te vallen, alle feedbacktraingen ten spijt. En dan houden we ter plekke onze mond. Dat we dit zo doen is volstrekt normaal, het geldt voor iedereen, zo’n ‘soort’ zijn wij namelijk. Het is voor iedereen moeilijk om zich effectief uit te spreken als we het idee hebben dat er veel op het spel staat. Dit besef helpt om met meer empathie naar onszelf en naar anderen te kijken in situaties die we spannend of als ‘onveilig’ duiden.

Hoe vertaal je dit naar de praktijk?
Ik benoem dit in teamsessies waar bijvoorbeeld ‘veiligheid’ een thema is. Het verbreedt het perspectief dat een situatie waarin men meent op zijn hoede te moeten zijn, vooral door een ander of de organisatie wordt veroorzaakt. Het kan stevige termen als ‘onderstroom’ of ‘angstcultuur’ wat lichter maken. Het maakt ruimte in het gesprek voor ieders ‘mens-zijn’ en creëert een opening om op een andere manier met elkaar in gesprek te gaan. Het inzicht helpt me ook om naar mijn eigen rol en presentie te kijken op spannende momenten. Voor mij als facilitator geldt immers hetzelfde.

Dit vond ik er minder goed aan...
Niks. Naast het bovenstaande geeft het boek veel meer informatie (bijvoorbeeld over groepen en groepsdynamiek) met voorbeelden uit de praktijk. Het biedt handreikingen die kunnen helpen om niet alleen te accepteren dat het voeren van een lastig gesprek nog niet zo eenvoudig is, maar daar ook handen en voeten aan te geven. Echt een aanrader.